Karşılaşma.

Ders arasında artık gerçekten çok sıkıldığımı farkettim. Bu okul sıkıcıydı! Eski okulumda her gün bir aksiyon br parti yaşanırdı muhakkak. Ama burada daha şöyle çılgın bir parti daha yaşamamıştım. Ama parti olacağını duymuştum. Bir masaya oturdum ve çantamı masanın üzerine koyup telefonuma baktım. Ders boyunca titreyip durmuştu. Ama ben açmak istememiştim. Şimdi ise telefonum tekrardan çalmaya başlamıştı.
Telefonumun ekranına bakınca..
İnanmıyorum! Bu benim en yakın arkadaşım Brett değil miydi? Beni arayıp sormuyor diye üzüldüğüm hatun değil miydi? Evet oydu. Ve şimdi telefonu açıp açmayacağıma karar vermeye çalışıyordum. Açsam acaba bane ne söyleyecekti? Neyse.. Sonunda telefonu açmaya karar verdim. Ama sonra telefonun titremesinin durduğunu farkettim. Bir daha ararsa belki açabilirdim. Telefonumu elimde döndürdüm. Ve o sırada arkamdan gelen ayak seslerini duydum.
Arkamı döndüğümde..
Brett karşımdaydı! Bu mümkün müydü? Yoksa hayal felan mı görüyordum ben?

"Tinsley!" Sonunda onu bulabildiğime çok sevinmiştim. Sabah erkenden Constance Billard'a gelip aramış, ama bir türlü telefonlarıma cevap alamamıştım. Tam pes etmek üzereyken onu bulmuştum! Tıpkı Waverly'den ayrılmadan önceki hali gibi görüyordu. Sadece saçları biraz daha uzamıştı. "Hey saatlerdir seni arıyorum. Tanrı'ya şükür sonunda bulabildim!" gülümsedim. Onu gerçekten çok özlemiştim. Constance'ta okumaya karar verdiğimi söylemek için sabırsızlanıyordum! Böylece yine dostluğumuz eskisi gibi olabilirdi. Gittiğinden beri pek görüşmemiştik. Bu yüzden bana kızgın olmamasını umuyordum.

İnanamıyordum! Gözlerim beni yanıltmıyorsa karşımda Brett duruyordu. Ne yapacağımı bilemeden yerime oturuyorken birden karşıma çıkıvermişti. Ne yapmalıydım? Kızgınlığım geçmiş miydi? Hayır. Onu özlememiş miydim? Hemde çok. Peki şimdi ne yapmalıydım? Brett'i süzdüm ilk önce. Endişeli, mutlu ve biraz da olsa şaşkın gözüküyordu. Oturduğum yerden ayağa kalktım. Etrafımızda kimse yoktu. Dedikodu yayacak kimse yoktu.

''Brett.. Senin ne işin var burda?'' dedim.

Bütün bu şeyleri düşünürken bu yeni aklıma gelmişti. Beni arayıp sormamışken şimdi ne diye buraya kadar gelmişti. Bunun sebebi ben miydim? Yoksa başka sebeplerde var mıydı?

''Brett.. Senin ne işin var burda?'' Bunu söylerken oldukça şaşkın ve kararsız görünüyordu. Saçlarımdan bir tutamı alıp kulağımın arkasına attım. Nasıl bir tepki vereceğini merak ediyor, bir yandan da korkuyordum. Tinsley'le aramızın yeniden bozulması en son istediğim şeydi. Derin bir nefes aldım. Konuya doğrudan girmek en iyi yoldu.

"1 hafta önce Callie'yle büyük bir kavga ettik. Zaten sen gittikten sonra aramız pek iyi değildi ve bu kavgayla da arkadaşlığımız tamamen bitmiş oldu." diye açıkladım. "Waverly'den de artık çok sıkılmaya başlamıştım. Ne yapmam gerektiğini düşünürken birden aklıma burası geldi." duraksayıp tekrar derin bir nefes aldım. "Ve liseye seninle birlikte Constance'da devam etmeye karar verdim."

"1 hafta önce Callie'yle büyük bir kavga ettik. Zaten sen gittikten sonra aramız pek iyi değildi ve bu kavgayla da arkadaşlığımız tamamen bitmiş oldu." diye açıkladı Brett. "Waverly'den de artık çok sıkılmaya başlamıştım. Ne yapmam gerektiğini düşünürken birden aklıma burası geldi." duraksayıp tekrar derin bir nefes aldı. "Ve liseye seninle birlikte Constance'da devam etmeye karar verdim." Bu duyduklarım gerçek miydi? En yakın arkadaşım benim için buraya mı gelmişti? Benim için. Ah, o an da içimde ki buzlar sanki eriyiverdi. Ve o an da gün gözüme daha da güzel ve çekici gözüktü. Gülümsememek için kendimi zor tutuyordum. Tinsley Carmichael asla böyle bir durumda gülümsemezdi. Soğuk bakışlarımı takındım.
''Beni niye aramadın o zaman? Yani ilk atıldığımdan sonra. Neden arayıp sormadın? Niye teşekkür etmedin?'' diye sordum buz gibi sesimle.
O an da gerçekten kendimi çok kötü hissetmeye başladım. Bir taraftan Brett'e sarılıp eskisi gibi bir minderin üzerine oturup her gün yaptığımız saçma sapan önemsiz şeyleri birbirimize anlatıp limonatalı içkimizi yudumlamak için her şeyi vermeye hazırken diğer tarafım dur diyor. Kendini bu kadar yavaştan bırakma diyor.