Hayallerimdeki Çarpışma

Carter gözlerini açtığında gördüğü ilk şey bej bir tavandı.Bu durumdan rahatsız değildi keşke bugün göreceği tek şey bej bir tavan olsaydı ama okula gitmesi gerekiyordu.Yavaşça doğruldu ve ayaklarının kahverengi ayı postu halısına deydiğini hissetti.Bu onu rahatlatıyordu.Ayağa kalktı ve keyifli bir şekilde gerindi.Aşağı kattan gelen kızarmış ekmek ve portakal suyu kokularını alabiliyordu.Bu onu daha da keyiflendirmişti.Manhattan manzaralı balkona doğru yürüdü.Bir süre dışarıdaki koşuşturmayı izledi."Yeni bir gün...sürprizlerle dolu..." diye düşündüğü sırada üstünü değiştirmek üzere odasın girmekteydi ve gözü duvardaki saate takıldı.Hemem telaşla telefonuna baktı.Evet saat doğruydu.Okula geç kalmak üzereydi.Hemem üsttü değiştiri.Alt kata koşarken sol ayağı sağ ayağını ezmişti.Ne rekabet ama!Kendini evin kapısında dışarı atarken göz ucuyla kahvaltı sofrasına "Elveda!"dercesine bir bakış attı.

Okula geldiğinde neredeyse her yer bomboştu.Derse yetişmek için merdivenlerden hızlıca yukarı çıkıyordu.O kadar hızlanmıştı ki Fred Perry ceketi üstünde çıkıyordu.Zaten başı ağrıyordu bir de ayakkabıların yeni temizlenmiş mermere bastıkça çıkardığı sese tahamül edemiyordu.Hele elindeki ağır kitaplar...Parmakları gittikçe birbirinden ayrılmaya başlamıştı.Tabi bunu hissetmesi mücizeydi.Birde önünü görememe sorunu vardı.Kitaplar boyunu geçmişti.Tam köşeyi dönerken "Tanrım!" diye düşündü.Evet aceleyle çıkarken ayakkabılarını bağlamamıştı.Ama olan oldu.Bağcığına bastığı an öne doğru fırladı.Artık yerdeydi ve bir şeye çarptığına emindi.

Gözlerimi hiç açmak istemiyordum. Çünkü daha eve yeni gelmiştim. Ve kendimi yeni yatağa atmıştım. Çalar saatime gözlerimi kısarak baktım ve topuklu siyah ayakkabımı fırlattım. Lanet olsun! Hiç uyuyamamıştım. Neden sanki bütün gece yerine 2 ya da 3 saat kalamıyordum ben bir partide? Ah bu sorunun sevabı basitti. Çünkü ben Tinsley Carmichaeldim. Ve ben ''Eğlence Kızı'' diye tanınırdım. Neyse. Dolabımı açtım ve formamı çıkarttım. Eteğimi giydim üzerime ve beyaz gömleğimi eteğimin üzerine geçirdim. Böyle çok sürtükçe göründüğümü söylerlerdi. Ama ben bunu sürtük olmak için yapmazdım. Ben böyle hoşlanırdım. Siyah babetimi de ayağıma geçirip saçlarıma döndüm. Şu aralar dümdüz yapıyordum. Şimdide dümdüzdü. Güzelce tarakla düz saçlarımın üzerinden geçtim.
Bugün içim de değişik bir enerji vardı. Normalde uyuyamadığım zamanlarda çok agresif olurdum. Ama şimdi içim de anlayamadığım bir enerji vardı. Aynada ki yansımama gülümsedim. Gözlerim de ki kalem akmamıştı. Yani yeniden sürmeme gerek yoktu. Ama çilek aromalı parlatıcımı mutlaka sürmeliydim. Ne olacağı hiç belli olmazdı. Aceleyle çantama kitaplarımı doldurmaya başladım. Ve sonra koşarak evden çıktım. Geç kalacaktım! Hay aksi. Okula koşarak giderken herkes dönüp bana bakıyordu. Ama umrumda değildi. Bu güzel güneşli havada koşmak hoşuma gitmişti.
Şimdi okulun kapısından girmiştim. Ve tam merdivenlerden çıkmak üzereyken biri bana çarptı ve yere kapaklandım. Hay aksi şeytan! Tam da vaktinde. Dizim merdivene çok kötü çarpmıştı ve şimdi de kanıyordu. Ve bir de bunun üzerine üzerime kitaplar yığılmıştı. Süper yani! Bana kimin çarptığını görmek için başımı kaldırdığımda bir çocuk gördüm. Ölünesi mavi gözlere sahip olan bir çocuk! Bütün söyleyeceğim kötü sözler boğazımda düğümlenmişti. Gözlerim o mavi gözlere dikilmişti. Aradan 2 dk geçtikten sonra anca dizimin acısını farkedebilmiştim.
''Ah, çok acıyor!'' dedim ağlamamaya çalışarak. Ah hayatta ağlayamazdım. Şimdi olmaz! Şimdi olmaz! Şimdi olmaz! dedim içimden kendi kendime.

Başını kaldırabildiğinde karşısındakinin kim olduğunu fark edebilmişti.Çarptığı kişi Tinsley Carmichael'di.Carter gözlerine inanamadı.Şuan da buz gibi mermerin üstünü paylaştığı kişi Tinsley'di,Tinsley Carmichael.Bu isim onu her zaman büyülüyordu.Anasınıfından beri böyle şeyler hissetmemişti.Tabi o zaman sadece bir çikolatalı keke karşıydı.Ve bu sanki ondan da özeldi.Evet ondan hoşlanıyordu.Bunu kendi bile itiraf edemiyordu...şu ana kadar, Tinsley'nin gözlerinin içine bakana kadar."Tanrım!Çok güzel...."diye düşünürken, uzun bir süre konuşmada Tinsley'e baktığını fark etti.Bunu garip bulabilirdi.Hemem konuşmalıydı.Ama ağzını açtığı an ondan çok hoşlandığını haykırabilirdi.O kadar heyecanlanmıştı ki ellerinin içi terlemeye başladı.Boynundan başına bir sıcaklık yayılıyordu, dudakları birbirine kenetlenmişti, kalbi....''Ah, çok acıyor!''düşünceleriyle arasındaki konuşmayı bozan ses bu oldu.Hayır! Tinsley'nin canı acıyordu.Hem de Carter yüzünden.Bu olamazdı, Carter yanındayken Tinsley'nin canı yanamazdı.Hemem ayağa kalktı ve Tinsley'nin yanına gitti. "Kahretsin...Çok özür dilerim."dedi ve Tinsley'in yanına eğildi."Seni revire götürmemi ister misin?"

Bunu söylediğim an gerçekten çok pişman oldum. Çünkü çocuğun yüz ifadesinden üzüldüğü belli oluyordu. Ama bana üzülmesini istemiyordum. Özellikle hoşlandığım çocukların benim için üzülmesini istemezdim. Düştüğü yerden kalkıp yanıma geldi. Bana öyle üzgünce bakıyordu ki o mavi gözler.. Ama üzgünce bakmasını istemiyordum. Acımı bir kenara bırakmalıydım. Ve o an da onun kim olduğunu anladım. Kızların aralarında konuşup fısıldaştıkları çocuk olmalıydı. Carter McCartney'di bu yakışıklı çocuk. Kızlar ona aralarında maviş diyorlardı. Bunu derse kendimi odaklamaya çalışırken duymuştum. Ah iç gevezeliğimi bir kenara bırakmalıydım. Ona nasıl gözüktüğümü bilmiyordum. Ama acınası bir halde olduğum kesindi.
''Kahretsin.. Çok özür dilerim."dedi ve yanıma eğildi."Seni revire götürmemi ister misin?"Bunu bana başka biri söyleseydi ona gerek yok, ben kendim giderim derdim. Ama Carter bana bu kadar yakınken ne söyleyeceğimi şaşırmıştım. Gerçekten inanılmaz yakışıklıydı. Eski okulum olan Waverly akademisin de ki, Easy Walsh'ı bile sollamıştı. Ve o kadar leziz gözüküyordu ki..
İç çekmemek için kendimi zor tuttum.
''Önemli değil. Üzme kendini olur böyle şeyler. Ve bana bir el atarsan çok iyi olur. Pek yürüyebilecek gibi durmuyorum'' dedim gülerek. Gülmüştüm ama bacağım hala çok kötü ağrıyordu. Keşke düşmeseydim. Neyse.. Bunu bir kenara ittim zihnimde.